Nederland is weer grotendeels oranjekoorts-vrij. Generaal Van Gaal heeft een goeie klus geklaard. Hij kwam, hij zag en hij overwon… ‘veni, vidi, vici’… en foetsie na incasseren van toelage met bonus, op naar de volgende sportieve klus.
Met zijn vooruitziende blik, inzicht en strategische keuzes heeft hij vriend en vijand uitzonderlijk verrast. Waarvoor onze waardering! Weliswaar met ‘troostprijs’ maar we hebben toch een aantal markante veldslagen op ons konto mogen bijschrijven en dat is goed voor het aanzien op het sportieve wereldtoneel, de publieke waardering en natuurlijk ons ‘Oranje’ portfolio. Hulde bovenal aan het team van Oranje Gladiatoren. Na een spel met overtuiging mogen zij als publiek bezit weer van het Groene Schaakbord terug in de doos onder de categorie ‘Brood en Spelen’, en/of tijdelijk eenzame opsluiting in hun ivoren torens of exotisch buitenverblijf.
En natuurlijk gaat m’n Rotterdamse hartje sneller kloppen, wetende dat ons 010 toch ‘echt wel’ de hofleverancier is geweest van Oranje. Want onze helden in het veld zijn ook maar jongens van de straat, en ze hebben het, uitzonderingen daargelaten, ook niet voor niets gekregen. En dat moet toch menigeen kunnen inspireren, nietwaar? ‘Oranje Willem boven’ en een Rotterdamse wimpel ‘Groen-Wit-Groen’. Ja, dat doet toch wel wat. Als zij het kunnen, dan kunnen wij het ook. Niet lullen maar poetsen dus, volhouden en doorgaan.
Maar ja, jammer genoeg word ik dan toch ook wel weer een beetje verdrietig van en in verlegenheid gebracht door het Stadsinitiatief van Rotterdam. Want het had zo mooi kunnen zijn. Ja, natuurlijk begrijp ik het wel, regeren is vooruitzien en als je plannen maakt moet je visie hebben, ambitieus zijn en dus groot kunnen denken. En moet je keuzes maken, ook over de uitvoering. Maar een stadsinitiatief is toch bedoeld voor de stad en daarmee dan toch bovenal voor haar 650.000 inwoners ?! Laat het iets meer of minder zijn.
Onder de paraplu van het democratisch beginsel hebben om en nabij 10.000 ‘Rotterdammers’ hun stem uitgebracht voor RIF010 en het prijzengeld van € 3.000.000 binnengebracht voor hun wildwaterplannen in de binnenstad van Rotterdam. Vrij vertaald betekent dat dat elke stem goed is geweest € 300,- subsidie vanuit de Rotterdamse gemeenschapsmiddelen. Persoonlijk vind ik dat een duur prijskaartje voor een spetterpartijtje in koud en openbaar water.
Ervan uitgaande dat het openbare golfslagbad in de winter niet zal veranderen in een schaatsbaan?! Want die hebben we dan al ergens anders in de stad (Stadsinitiatief 2013). Daarnaast rijst bij mij de vraag hoeveel verkapte loonkostensubsidie dit feitelijk betekent voor de projectontwikkelaars, uitvoerders en gerelateerde belanghebbenden, welke ongetwijfeld niet voor het minimum loon op de rol zullen staan?! Blijkbaar was het gevoel van urgentie en de pijn van de mondiale crisis nog niet doorgedrongen tot de beleidsontwikkelaars op het moment dat zij kozen voor de wijze van uitvoering.
Natuurlijk heb je in de stad van die ‘vliegwielen’ nodig die bijdragen aan lokale ontwikkeling en al met al vond ik in beginsel het zogenaamde stadsinitiatief prijzenswaardig. Maar wat heeft de gemiddelde burgerij aan ‘vliegwielen die je mentaal tegen je hoofd slaan’ of die meer dan de helft van hun tijd buiten werking en/of in depot staan? Zelfs ‘op de bank’ krijg je dan nog een beter rendement op publieke gelden. Alhoewel?
Kunnen daar vervolgens ook weer een handjevol mensen van meeprofiteren door het een en ander te laten verdisconteren in hun creatieve bonusstructuren ten behoeve van het behoud van hun talent, hun ‘eigen’ porte-me-naai en hun bankje met comfortabel pluche en voorverwarmde luchtvering van ganzendons, bij het raam.
Ach, breng mij dan weer terug naar de Maas. Haar natuurlijke golfslag is er een die me niet vervreemdt van de stad. En voor de mensen die daadwerkelijk behoefte hebben aan een goede heroriëntatie? Dat zou je ook eens moeten doen, een half uurtje of uurtje aan de Maas. Even kijken naar wat je ziet en luisteren naar wat je hoort…
Ja, echt… dat kan ook in Rotterdam.
Evert van den Oever
