Een afvalwagen van de Roteb stopt bij een verkeerd geparkeerde auto,
er stappen drie of meer geelzwart-geüniformeerde medewerkers uit, in de volksmond ook wel stadswachten genoemd. Na constatering van het strafbare feit richt een van deze lieden zijn draagbare kassa op de nummerplaat van de in overtreding zijnde auto: ”Piep”, er rolt een kassabon uit, et voilà, weer een bijdrage aan de gemeenschap geïnd.
Dit is een verschijnsel dat ik de laatste tijd vaker op straat tegenkom, niet het bekeuren, maar het feit dat als je denkt dat de vuilnisman eraan komt, het de gemeentelijke incassodienst blijkt te zijn.
Wat ik hier wel interessant aan vind: het gaat om die combinatie van 2 beroepen in 1 gemeentelijk vervoermiddel en het beeld dat blijft hangen: de verbalisant rijdt met de vuilnisman mee. Zou dit uit oogpunt van besparing zijn?
Okee, we moeten met z’n allen ’de crisis te lijf’, ik zie initiatieven als ’sloop de crisis.nl’, waarin een vooral in ondernemersland bekende tv-persoonlijkheid haar eigen crisis vast oplost door haar autoriteit te gelde te maken en ons voor te houden dat je de crisis ’sloopt’ door als modaal verdienende zo min mogelijk bij te dragen aan nutsbedrijven. Hetgeen binnenkort een ontslaggolf bij Eneco gaat opleveren.
Maar dat terzijde.
Als ik door een roze bril kijk zou ik zelfs denken dat het gemeentebestuur
ons het idee wil geven dat alle mensen en hun beroepen gelijkwaardig zijn en gelijkwaardige beloning verdienen. Een veelbelovend streven, waar ik mezelf zeker in kan vinden. Ik vermoed dat de reden van verschillend geüniformeerden in eenzelfde busje simpeler is.
Het is nu al zo dat de straatveger soms de straatveger niet meer is, maar een uitkeringsgerechtigde. Dit is vanaf de buitenkant niet te zien. Er is wel een onderscheid, maar dat is niet zichtbaar: de beloning. De bijstandsgerechtigde
heeft soortgelijke plichten, maar werkt gratis.
Dat heet vrijwillig.
Nog iets: Wakkere Stromingen, ook in onze gemeenteraad, pakken versimpelde problemen graag simpel aan: hard straffen en openbaar vernederen,
dat zal ze leren! Ik doel hier op verkeershufters.
Verkeershufters (het woord alleen al) moeten aan de schandpaal: als klaar-over worden ingezet (met een oranje hesje aan) bij de oversteekplaats.
Deze taakstraf graag zichtbaar. En absoluut op een zebrapad, wrijf het er goed in!
Mij valt vooral op het dédain voor de medemens dat hier uit spreekt. Niet alleen voor de delinquent, maar in dit geval ook voor mensen die een beroep als klaar-over daadwerkelijk uitvoeren. Of men vindt het eigenlijk geen beroep.
Het zal je gezegd worden: jouw baan is een mooie straf voor overtreders (hufters).
Stel, we zetten de (inmiddels ex-)directeur van Woonbron een paar maanden aan het werk bij, ik noem snel even wat, de financiële administratie van Leefbaar Rotterdam. Als straf voor het uit de klauwen gieren van het renovatiebudget van de SS Rotterdam. Dat doen we goed zichtbaar en we geven hem een klinkende bijnaam. Daar spreekt dan toch ook niet echt waardering uit voor het werk van de financieel specialist van dienst bij LR?
Ook zo’n mooie: ’Wij gaan voor schoon, heel en veilig.’
Ja, wie niet?
Ik ken weinig mensen die voor vies, kapot en gevaarlijk gaan. Toch heeft een slogan als deze (daar is LR weer) een dergelijk waardeoordeel in zich.
En dat spreekt aan.
De gemeente laat de burger graag zien dat ieder beroep uniek is en waardering verdient? Ik denk dat het een dienstrooster-dingetje was.
Niks beeldvorming of slogan.
Zou Rotterdam zich echt als eerste stad in Nederland ’uit de crisis knokken’?
Robert Giesselbach
