Op mijn vijftiende ontdekte ik dat je óók de avonduren leuk kon besteden in Rotterdam. Ik ging met mijn vrienden naar Waterfront. Ik had het idee dat ik boven iedereen uitstak en dat iedereen kon zien hoe goed ik niet kon dansen. Beide aannames zaten waarschijnlijk niet ver van de waarheid. Alcohol hielp en enkele consumpties verder waande ik mij Michael Jackson. Na deze avond werd ik een frequent bezoeker. Ik heb veel van mijn vrienden ontmoet tijdens lange Rotterdamse nachten. Van het gemoedelijke kleine Waterfront, waar je rustig aan de Maas even een sigaretje kon roken, tot grootschalige feesten in Nighttown, met drie zalen en duizenden bezoekers. Er was in Rotterdam in het weekend altijd wel wat te doen.
Het echte hoogtepunt was te vinden in augustus. Bezoekers vanuit heel Europa kwamen naar Rotterdam voor onze Dance Parade. Een stoet van wagens dwars door Rotterdam. Voor iedereen wat, want vrijwel alle genres in de elektronische muziek waren er vertegenwoordigd. Van gladde house tot strakke gabbers. Een trillende Erasmusbrug en een oorverdovende herrie als je door de tunnel aan de Westblaak reed. Een geweldige promotie voor het bezoeken van onze stad.
In 2006 werd de stekker uit Nighttown getrokken, wegens financieel wanbeleid en niet-betaalde pensioenpremies. De club waar mensen uit heel Nederland, zelfs mensen buiten Nederland, naar toe kwamen. De plek waar de groten der aarde optredens hadden gegeven. De favoriete club van Prince.
WATT werd de opvolger van Nighttown. De meest duurzame club van Europa, met een energie opwekkende dansvloer, hippe trucjes met toiletten en een muur waar planten uit konden groeien. Marianne Thieme zou er volledig verantwoord de hele nacht uit d’r stekker hebben kunnen gaan. Ik was op de opening en in mijn herinnering heeft de dansvloer het zeker twee uur volgehouden. Het leek op Nighttown, maar was het niet. Het bier was aanzienlijk duurder en er moest betaald worden voor het toilet; iets wat ik tot op de dag van vandaag een groot onrecht vind. Anderhalf jaar later ging ook dit podium ten onder. De oorzaak: jawel, financieel wanbeleid. In combinatie met het feit dat heel de West Kruiskade kon horen welke muziek de jongeren van Rotterdam tot in de vroege uurtjes luisterden. Ze hadden namelijk de tussenmuren uit het pand gesloopt, wat ook niet heel handig was.
Door kleine ongeregeldheden bij een eerdere editie van de Dance Parade en grote ongeregeldheden in Hoek van Holland, bestaat ook dit niet meer. Excessen zijn niet goed te praten, maar om door een relatief klein groepje leeghoofden een van de grootste evenementen in Rotterdam af te schaffen, vind ik angsthazen-politiek, meneer Aboutaleb. Een ander direct gevolg van de ongeregeldheden is het verbod op elektronische muziek tijdens gratis festivals. Dit soort muziek zou bepaalde jongeren aantrekken en hierdoor agressief gedrag stimuleren. Ik zou bijna willen oproepen om tijdens de nacht van de blues een spoor van vernieling aan te richten in de binnenstad.
Met het vertrek van Nighttown, Watt en Waterfront is er een leegte achtergebleven in Rotterdam. Er zijn veel nieuwe podia ontstaan, waarvan de meerderheid het amper een jaar heeft volgehouden. Het is niet zo dat er in het weekend hier niets meer te doen is, maar voor concerten moeten wij uitwijken naar andere steden.
Nu rijd ik nog vaak langs de West Kruiskade en kijk met weemoed naar de Chinese supermarkt die de plek van Nighttown heeft overgenomen. Begrijp me niet verkeerd, Chinees eten vind ik erg lekker, maar toch mis ik ‘ons’ rookhok.
Mink Lammertink
