De NS en oude mensen, dat spoort niet

7 januari 2016
in Category: CENTRUM, COLUMNS
0 2170 0
De NS en oude mensen, dat spoort niet

De NS en oude mensen, dat spoort niet

De afgelopen jaren is er in rap tempo veel veranderd voor de treinreiziger. De ov-chipkaart is ingevoerd, de kaartverkoop is afgeschaft. Een extraatje als een vrij-reisdag of meereiskorting heet nu een product en dat moet je op je pasje laden. Je moet zorgen voor voldoende saldo op je kaart en vooral niet vergeten in en uit te checken. Als je zelf in de gaten wilt houden of dat allemaal wel goed gaat, moet je een account hebben. Kortom: het is best een gedoe. Bij mensen die zijn meegegroeid met de digitale wereld is de omslag inmiddels wel gewend. Maar bij oude mensen gaat er nog wel eens wat mis.

Op een goede dag reist een 80-plus-dame met de trein van Eindhoven naar Rotterdam. Na een paar daagjes logeren bij een vriendin weer terug naar huis. Op het station zet zij het product ‘ klassewisselkorting 1e klas’ op haar kaart. Lekker rustig zitten. In Eindhoven zijn geen poortjes, en de incheckpalen zijn voor een oude dame die moe is en de weg niet kent slecht te vinden. Hierdoor gaat het mis met inchecken. En ja hoor, u voelt hem al komen, controle. Ze probeert de situatie nog uit te leggen, maar de controleur kent geen pardon. “Mevrouw, u kunt wel een mooi verhaal hebben, maar u rijdt in onze ogen gewoon zwart. Dan moet ik voor u een boete uitschrijven’. En zo geschiede.

Thuisgekomen neemt de dame onmiddellijk contact op met de NS. Want met dat pasje en het digitale registratiesysteem kunnen ze toch alles van je zien? Dan kunnen ze toch ook zien dat je op dezelfde dag nog een product op je pasje hebt gezet? Dat doe je toch niet als je zwart wilt rijden? En ze kunnen toch ook zien dat je dat pasje altijd goed gebruikt? Zoveel snapt zij ook nog wel van de digitale wereld. De medewerker van de klantenservice is uiterst vriendelijk. “ Ja mevrouw, ik kan inderdaad zien dat u de klassewisselkorting op uw pasje hebt gezet, en ik zie dat u altijd netjes in- en uitcheckt. Nee, die bekeuring is onterecht. U krijgt een nieuwe acceptgiro met alleen het bedrag van de treinreis’. Ook weer geregeld. Dacht ze.

De weken verstrijken. Na een week of vier komt er een nieuwe acceptgiro. Niet van het verschuldigde reisbedrag, wel van de boete, nu verhoogd met 10 euro. Met daarbij een brief op dreigende toon: binnen drie weken betalen, anders komt er nog eens 25 euro bovenop en daarna volgt de deurwaarder. Weer bellen dan maar. “Mevrouw, iemand kan wel tegen u gezegd hebben dat u die boete niet hoeft te betalen, maar daar is geen aantekening van gemaakt”, aldus de medewerker. “Bovendien werkt dat zo niet. Ik zal u uitleggen wat u moet doen. U moet eerst de boete betalen, en dan kunt u bij de afdeling boetebeleid een verzoek indienen om de boete ongedaan te maken. Maar eerst betalen!”

Tja. Gelukkig staat deze dame er niet alleen voor. Haar kinderen hebben geholpen met het aanmaken van een account om mee te kunnen kijken, met het bellen naar de NS, met het schrijven van de brief naar de afdeling boetebeleid. Tot nu toe zonder resultaat. Nee, deze hele gang van zaken verdient geen schoonheidsprijs. Het is ronduit vernederend om in het openbaar een boete uit te schrijven voor een oude dame. En waarom een boete uitschrijven als je gewoon kunt zien dat hier gewoon sprake is van een misser met inchecken? Een beetje respect voor de oudere treingebruiker kan geen kwaad, het systeem is al ingewikkeld genoeg. Nee, ik kan niet anders dan concluderen: de NS en oude mensen, dat spoort niet.

 

Connie van der Zel

 

 

Reacties

stuks

, , , ,