Vanuit restaurant ‘Bazar’ op de Witte de With begin ik te schrijven. 500 meter van de plek waar zojuist honderden Rotterdammers gezamenlijk hun machteloosheid deelden over het ongrijpbare kwaad. Een indrukwekkende samenkomst met een krachtige burgervader.
Het naar saamhorigheid snakkende nagenoeg blanke publiek grijpt met beide handen de schaarse contactmomenten aan tussen henzelf en de enkele andere aanwezige culturen. De islamitische vrouw met vlag “010 = 1” wordt door iedereen gefotografeerd. Waarom is de opkomst van al die honderden nationaliteiten die Rotterdam rijk is zo laag? Is het onverschilligheid? Dit gaat hen toch ook aan? Juist nu.
Ik schrik op van mijn notitieblokje. De serveerster van Marrokkaanse komaf staat naast me te wachten. “Of ik iets wil drinken,” herhaalt ze vriendelijk. Ik bestel een Japans biertje en een ‘pide sucuk met hollandse kaas’. Na mij bestelt mijn metgezel een milkshake. De serveerster lacht. “Milkshakes hebben we niet. Wél melk! Wil je dat anders?”. Hij kijkt bedenkelijk en bestelt uiteindelijk een jus.
Ik neem de tijd en kijk eens rustig om me heen. Er begint me iets te dagen. Het groepje meiden met hippe kleding en matchende hoofddoekjes naast ons zitten giechelend over één van de telefoons heen gebogen. In hetzelfde blikveld zie ik een mooie Surinaamse vrouw iets opschuiven zodat haar oudere buurman van het volgende tafeltje makkelijker kan aanschuiven. Tot mijn blik kruist met een Aziatisch meisje. Ze kijk met een verveelde blik mijn kant op. Recht in mijn dromerige ogen. Haar ‘date’ zit op zijn telefoon. Ik richt mijn ogen snel weer op het papier en schrijf op: “Misschien hebben Rotterdammers geen ‘solidariteitsmanifestatie’ nodig om te komen waar wij eigenlijk allang zijn. Een mix van culturen, verbonden in de rauwheid en eerlijkheid van onze stad. We zijn èn voelen ons allemaal al Rotterdammers. Onze culturen verwoven en verwesterd. Geen terrorist die ons dat afneemt. Daar zijn we blijkbaar te onverschillig voor. Maar dat dan wel weer samen.
Cas Bouhof
Cas Bouhof (28) is eigenaar van communicatiebureau Below Enemy Lines. Als geboren Zeeuw is hij 12 jaar geleden in Rotterdam terecht gekomen, en voelt zich ondertussen toch echt Rotterdammer. Cas zoekt altijd naar de menselijke kant in een gesprek, dat lijkt logisch en toch is het vaak een uitdaging als het gaat om het contact tussen mensen èn organisaties
Ron Schuijt is bewoner van de Afrikaanderwijk, is parttime freelance striptekenaar en illustrator en focust zich voornamelijk op werk met een sterk narratief element. Hij heeft een voorliefde voor sterke koffie, slappe humor en besteedt grote delen van de dag aan het kammen van zijn baard.
